SŁOWIANIE I JAĆWINGOWIE- SKĄD TYKOCIN MA SWĄ NAZWĘ

Gdy jeszcze nikt łaciny w stronach tych nie słyszał, na lewym brzegu Narwi plemię słowiańskie mieszkało. Władce jego zwał się Boguchwał, a córka jego Boginka. Młodą dziewczyną była, a po ojcu majętną niezwykle. Po drugiej stronie rzeki siedzibę swą miało plemię Jaćwingów z Jocem władcą na czele. Plemiona te od dawien dawna w nieprzyjaźni żyły i często walki ze sobą krwawe toczyły. Słowianie jako lud spokojny w zgodzie żyć chcieli, lecz Jaćwingowie z grabieży się utrzymywali. Joc syna posiadał, Jur mu dano na imię. Chłopakiem był dzielnym i polował pasjami. Pewnego pięknego ranka za łanią się zapędził wprost na ziemie Słowian, gdzie Boginkę piękną ujrzał. Spodobała mu się bardzo Boguchwałowa córka. Porwać chciał dziewczynę, lecz ta ochronę mając przez ojca przeznaczoną nie dała się uprowadzić. Jur uciekł pokonany, lecz
myśl o dziewczynie już spokoju mu nie dała. Widząc męczarnię chłopaka, ojciec postanowił swaty do Słowian posłać. Przybyła więc świta z darami dla Boguchwała, lecz ten przekupić się nie dał i odmówił grabieżcom w pogardzie ich mając. Odmowa godziła więc w całe plemię Jaćwingów i stała się sprawą honorową, władca przysiągł, że po dumnych Słowianach TYLKO-CIŃ pozostanie. Skrzyknął wojaków i na gród Słowian się wyprawili. Domyślał się Boguchwał na co się zanosi i gród fortyfikować zaczął oraz zasadzki nad rzeką poczynił. Walka była krwawa, a ostatecznie słowianie potyczkę wygrali. Dla uczczenia zwycięstwa nazwali swój gród TYKOCINEM, zaś Joca i Jura pochowano na wzgórzu nieopodal grodu. Stoi tam dzisiaj wieś Nieciece. A góra zowie się Jocą Górą.

Tykocin to niewielkie miasto w powiecie białostockim.
Początki Tykocina związane są z grodem mazowieckim znajdującym się w odległości ok. 3 km od miasta, w pobliżu wsi Sierki.
Twierdza Tykocińska była ulubionym miejscem przebywania królowej Bony. Został w niej też umieszczony arsenał Rzeczypospolitej i skarbiec.
I chociaż zamek nie przetrwał do czasów obecnych, dziś możemy zwiedzać warownię, która została odbudowana przez pasjonata Pana Jacka Nazarko, przypominającą swą formą dawną warownię Jagiellonów.