Żyły
w dawnych czasach na Górze Baraniej dwie córki, władcy tych okolic króla
Beskida oraz żony jego Borany. Dziewczęta młode jeszcze były i bardzo świata
ciekawe, chociaż charaktery miały odmienne całkowicie, pragnęły jednego:
podróżować. Białka to dziewczę radosne i beztroskie, biegała po łąkach,
zrywając polne kwiatki, z których później wiła wianki nad strumykiem który
najbardziej sobie w tej okolicy upodobała. Jej siostra Czarnuszka,
rozsądniejsza była i bardziej stateczna, serce miała czułe i na krzywdę
wrażliwe, opiekowała się słabszymi, a szczególnie lubiła wśród zwierząt czas
spędzać, które przychodziły pragnienie ugasić, w strumyku po drugiej stronie
góry.
Gdy wieku dojrzałego doszły, postanowiły, że
marzenia swe spełnią i w świat pójdą przygód zaznać. Na nic się zdały zakazy
ojca, na nic płacz matki. Wstały o świcie, jadła na drogę trochę spakowały i
poszły. Białka zbiegła po stromym zboczu góry, tak prędko jej było w nieznane.
Czarnuszka ostrożniej, po stromym zboczu wolno kroczyła. Szły tak oddzielnie
przez kawał drogi, lecz całe życie wychowane razem zatęskniły dwie siostry za
sobą. Jedna do drugiej swe kroki zbliżała, aż wkrótce spotkały się całkiem. -
Od tej pory siostrzyczko, już cię nie zostawię, pójdziemy we dwie, będzie nam
raźniej!- powiedziała Białka. Siostrę za rękę chwyciła i poszły w świat daleki,
w świat nieznany.
Za nimi płynęły zaś dwa strumyczki nad
którymi przesiadywały onegdaj dziewczynki. Połączyły się w jeden w miejscu ich
spotkania. Przemierzały siostry ziemię
śląską, krakowską, sandomierską, mazowiecką i mazurską, a gdy dotarły już do Bałtyku
strumień za nimi tak na sile przybrał, że dużą i dostojną był już
rzeką, którą każdy w tym kraju podziwiać będzie przez wiele jeszcze wieków.
Dziewczęta nigdy nie powróciły do rodziców.
Ci- stęsknieni, słali im pozdrowienia w postaci wianków z kwiecia, płynących od
gór aż do morza.
Każde chyba dziecko w tym kraju wie, że Wisła, jest
najdłuższą rzeką Polski. Jej długość to 1047 km.
Dwa źródła znajdują się na wysokości 1100 m n.p.m. i są to:
Biała Wisełka oraz Czarna Wisełka.
Czarna Wisełka ma długość 9 km natomiast Biała jest krótsza,
ok. 7 km. Doliny tych cieków to zarazem rezerwat pstrąga potokowego.