ŚW. STANISŁAW ZE SZCZEPANOWA

Bolesław Śmiały powróciwszy z wyprawy na Ruś rozpoczął rozpustę i gwałty, czego nie mógł ścierpieć biskup krakowski. Wyklął króla, lecz ten nie baczył na klątwy, chociaż przysięgał uroczyście zachowanie swe zmienić i posty odprawiać. Biskup razu jednego udał się do kościoła św. Michała na Skałce, co wiedząc król poszedł za nim. Wziął też król ze sobą kilku dworzan, którym kazał biskupa z kościoła wyciągnąć, lecz padli na ziemię wszyscy i ruszyć się nie mogli. Więc wściekły król sam poszedł do środka, gdzie zabił mieczem księdza. A działo się to 8 maja 1079 roku, po śmierci biskupa do jego ciała przyleciały ponoć dwa anioły, które strzegły ciała przez trzy dni, aby król nie chciał bezcześcić zwłok świętego. Gdy złożony do grobu ciało cud się stał jawny, bowiem wszystkie rozczłonkowane kawałki w jedno ciało na powrót się zrosły.
Legendy podają też jakoby z rodów dworzan, którzy z królem poszli zabić biskupa zawsze był przypadek pomieszania zmysłów.

Pochodzenie i data urodzin Stanisława nie są znane. Według tradycji uznaje się, że urodził się 26 lipca 1030 w Szczepanowie, jako syn Wielisława i Bogny.
W wyniku konfliktu z Bolesławem Szczodrym biskup, podając za przekazem Galla Anonima, został skazany na obcięcie członków za zdradę, której się dopuścił. Anonim pisząc swą Kronikę trzydzieści lat po śmierci biskupa Stanisława, przedstawił fakt zatargu między Stanisławem a Bolesławem Szczodrym, lecz nie są znane dokładne przyczyny sporu.
8 września 1253, w bazylice świętego Franciszka w Asyżu, Stanisław został kanonizowany przez papieża Innocentego IV. Uroczystość podniesienia relikwii Świętego i ogłoszenia jego kanonizacji w Polsce odbyła się 8 maja 1254 roku.
Jan Matejko przedstawił świętego na obrazie bitwa pod Grunwaldem, w chwili kiedy według Roczników Jana Długosza pojawił się on na obłoku.