LEGENDA O NARODZINACH WISŁY

Żyły w dawnych czasach na Górze Baraniej dwie córki, władcy tych okolic króla Beskida oraz żony jego Borany. Dziewczęta młode jeszcze były i bardzo świata ciekawe, chociaż charaktery miały odmienne całkowicie, pragnęły jednego: podróżować. Białka to dziewczę radosne i beztroskie, biegała po łąkach, zrywając polne kwiatki, z których później wiła wianki nad strumykiem który najbardziej sobie w tej okolicy upodobała. Jej siostra Czarnuszka, rozsądniejsza była i bardziej stateczna, serce miała czułe i na krzywdę wrażliwe, opiekowała się słabszymi, a szczególnie lubiła wśród zwierząt czas spędzać, które przychodziły pragnienie ugasić, w strumyku po drugiej stronie góry. 

Gdy wieku dojrzałego doszły, postanowiły, że marzenia swe spełnią i w świat pójdą przygód zaznać. Na nic się zdały zakazy ojca, na nic płacz matki. Wstały o świcie, jadła na drogę trochę spakowały i poszły. Białka zbiegła po stromym zboczu góry, tak prędko jej było w nieznane. Czarnuszka ostrożniej, po stromym zboczu wolno kroczyła. Szły tak oddzielnie przez kawał drogi, lecz całe życie wychowane razem zatęskniły dwie siostry za sobą. Jedna do drugiej swe kroki zbliżała, aż wkrótce spotkały się całkiem. - Od tej pory siostrzyczko, już cię nie zostawię, pójdziemy we dwie, będzie nam raźniej!- powiedziała Białka. Siostrę za rękę chwyciła i poszły w świat daleki, w świat nieznany. 

Za nimi płynęły zaś dwa strumyczki nad którymi przesiadywały onegdaj dziewczynki. Połączyły się w jeden w miejscu ich spotkania. Przemierzały siostry ziemię śląską, krakowską, sandomierską, mazowiecką i mazurską, a gdy dotarły już do Bałtyku strumień za nimi tak na sile przybrał, że dużą i dostojną był już rzeką, którą każdy w tym kraju podziwiać będzie przez wiele jeszcze wieków.

Dziewczęta nigdy nie powróciły do rodziców. Ci- stęsknieni, słali im pozdrowienia w postaci wianków z kwiecia, płynących od gór aż do morza.

Każde chyba dziecko w tym kraju wie, że Wisła, jest najdłuższą rzeką Polski. Jej długość to 1047 km.

Dwa źródła znajdują się na wysokości 1100 m n.p.m. i są to: Biała Wisełka oraz Czarna Wisełka.

Czarna Wisełka ma długość 9 km natomiast Biała jest krótsza, ok. 7 km. Doliny tych cieków to zarazem rezerwat pstrąga potokowego.