PIAST KOŁODZIEJ

Był w Kruszwicy obywatel, syn Koszyków imieniem Piast, wzrostu niskiego, szerokich i długich pleców, wiek średni już pomijając, a z niewielkiego grunciku roli i z barci żywot swój utrzymując. Człowiek prosty, sprawiedliwy, ludzki, jałmużnik. Żona jego imieniem Rzepicha, bogobojna niewiasta, jedynego syna powiła, a za żywota jeszcze Popiela, pierwszy włos obrzędem pogańskim synowi podstrzygać i nazwisko nadać miał. Na ucztę wieprza zabiwszy i kadź miodu wyciągnąwszy z piwnicy, przyjaciół zaprosili. Pierwej niż dzień uczty naznaczonej przyszedł, przypadkowo zawitali do nich dwaj nieznajomi w pielgrzymim odzieniu młodzieńcy, których Piast widząc, że od dworu książęcego odprawieni byli, łaskawie zaprosił do swego domu. – Bądźcie gośćmi mymi, a dajcie memu pierworodnemu imię, na dobrą wróżbę i szczęście. Jeden z nieznajomych odpowiedział: -Syn twój będzie Panem wielkiej ziemi, a imię mu za to Ziemowit. Tam też rzecz wielka i dziwna się zdarzyła: jadło się potroiło, a miód wierzchem naczynia się przelewał. Zaprosił tedy Piast gości więcej, a gdy ci najedli się do syta, to wnet na puste miejsce po jadle, nowe potrawy się pojawiały. A dwaj goście… zniknęli. Uważali więc jedni, że to aniołowie Boży byli, jałmużnę i dobroczynność odpłacający. Faktem jest, że po śmierci złego króla Popiela to Ziemowit został nowym władcą, dając początek dynastii Piastów. Na goplańskim jeziorze dziś jeszcze jest wysepka nosząca nazwę Rzepny.

W niedalekiej przyszłości Siemowit, objął władzę w państwie po okrutnym księciu Popielu, którego zjadły myszy. Potomkowie Siemowita rządzili (z przerwą) państwem polskim do śmierci Kazimierza Wielkiego - 5 listopada 1370r.