GOŁOBORZE

Każde, nawet małe dziecko wie z czego słynęła niegdyś Łysa Góra. I chociaż dzisiaj czarownic już tam nie spotkamy, to jednak legenda nie została zapomniana. Po postawieniu klasztoru z relikwiami Świętego Krzyża, czarownicom nie w smak było spotkania z diabłami w tym miejscu odbywać. Poprosiły więc czarnych sprzymierzeńców o pomoc. Sam Lucyfer zgodził się wysłać swą oddział, by ci świątynię z ziemią zrównali. Diabły, jak to diabły do pracowitych nie należą, więc wymyśliły, że jeden wielki głaz zrzucą na klasztor i będzie po sprawie. Poleciały do Tatr stamtąd wielką skałę podźwignęły i leciały z nią w powietrzu. Lecz głaz był ogromny i ciężki, a droga długa przed nimi, więc z sił powoli opadały, a gdy świt już się zbliżał, upuściły kamień na ziemię i spoczywa do dziś w tym miejscu, a nazwany został Diabelskim Kamieniem. By po raz drugi tego samego błędu nie popełnić, następnego dnia wzięły wielką płachtę czarnego sukna, wielkości pól kilku i nazbierały na nią kamieni z okolicy. Każdy diabeł chwycił za skraj płótna i w stronę Świętego Krzyża się udały, lecz odgłos ich czarnych skrzydeł rozbudził koguta klasztornego, który zapiał, a że piał zawsze o świcie więc mnich odpowiedzialny za bicie w dzwon na poranne msze, za sznur pochwycił. Dźwięk dzwonu się rozległ i diabły kamienie upuściły, które to stoczyły się po zboczach góry i leżą tam do dzisiaj.

Nazwa gołoborze jest terminem ludowym nadanym prze miejscową ludność.

Określa ona obszary bezleśne (gołe od boru) znajdujące się na stokach pasm górskich.

Na Łysej Górze powstało największe w Górach Świętokrzyskich i jedno z największych w Środkowej Europie pole nagich skał. 

Zajmuje ono powierzchnie 3,84 ha.