GRZECH KRZYŻAKA

Był taki czas, kiedy w toruńskim zamku mieszkało dwunastu rycerzy zakonnych. Jeden z nich wyróżniał się nadzwyczajną urodą. Wzdychały do niego niemal wszystkie okoliczne panny, ale on na żadną z nich uwagi nie zwracał. Tak się jednak zdarzyło, że razu pewnego podczas jednej z wędrówek ujrzał przepiękną dziewczynę, zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia i zapomniał o swych ślubach zakonnych. Zrządzeniem losu torunianka odwzajemniła uczucie rycerza. Spotykali się często w staromiejskich zaułkach. Pewnego razu zostali jednak zauważeni przez jedną mieszkankę miasta i wieść o romansie obiegła całe miasto. Nie ominęła też uszu Rady Miejskiej oraz krzyżackiego komtura. Karygodność czynu bulwersowała wszystkich. Kara za to nie mogła ominąć nieszczęśników. Sąd toruński skazał dziewczynę na 25 batów, decyzja w sprawie kary dla rycerza należała do komtura. Nakazał on kochankowi wybudowanie wieży obronnej, która byłaby odchylona od pionu tak, jak jego życie było odchylone od reguły zakonnej. Rycerz wybudował więc Krzywą Wieżę, odchyloną o 1,4 m, którą oglądać możemy po dzień dzisiejszy i która przypomina wszystkim mieszkańcom miasta o niegodnym postępku rycerza. 

Toruńska Krzywa Wieża jest symbolem grzechu, uważa się, że w miejscu tym można sprawdzić swoją niewinność. Stojąc pod wieżą placami przypartymi do pochylonego muru, a piętami dotykając jego cegieł i wyciągając przed siebie obie ręce sprawdzamy sumienie. Jeśli uda się nam ustać w tej pozycji dłuższą chwilę oznacza to, że jesteśmy bez grzechy, a jeśli nie...

Budynek ten jest średniowieczną basztą miejską. Wybudowana została w połowie XIII wieku jako prosta 15-metrowa budowla będąca częścią murów obronnych. Już w średniowieczu z piaszczystogliniastego podłoża, na którym baszta została ustawiona pod wpływem jej ciężaru osuwały się piaski powodujące pochylanie się wieży, do momentu aż oparła się ona na gruncie bardziej trwałym. W XVIII wieku przestała ona pełnić funkcje obronne i została przeznaczona na karcer dla kobiet. W ciągu wieków przeznaczeń miała ona wiele, ale po dziś dzień stanowi jeden z najbardziej charakterystycznych akcentów Starego Miasta...