OBLĘŻENIE MALBORKA I KULA ARMATNIA

Podczas oblężenia zamku Malborskiego, które rozpoczęło się 10 dni po wielkiej bitwie, doszło do pamiętnego zdarzenia. Wojska Jagiełły były to w głównej mierze formacje lekkie. Nie zdatne do szturmów. Postanowiono więc zablokować dostęp prowiantu do zamku. Mijały dni, lecz krzyżacy żywiący się zapasami, nie zamierzali poddawać twierdzy. Daleko więc było do zdobycia Malborka, a w wojsku polskim zaczęły szczerzyć się szepty, że żołnierze chcą wracać do swych domów. Aby uniknąć buntu postanowiono zdobyć zamek podstępem. Wycelowano armaty wprost na Letni Refektarz, gdzie zgromadzona była cała starszyzna zakonna. Tak by uderzając w strop, zapadł się dach budowli. Narada krzyżaków została przerwana potężnym hukiem, witraże popękały w oknach i do sali wpadła wielka, kamienna kula armatnia. Tylko o włos chybiła ona filar, powodując tylko wyłom w ścianie i rozbijając posadzkę. Krzyżacy uznali to za cud. Stwierdzili też, że opatrzność Matki Boskiej nigdy nie zezwoli na upadek zakonu. Rozkazano wmurować pocisk w ścianę, tak aby każdy wiedział kto spojrzy, że Malborka Polacy zdobyć nie zdołają, a Zakon panować będzie tu wiecznie. Pocisk ten można oglądać po dziś dzień. Pierwsze oblężenie w 1410 roku po trzech miesiącach zakończyło się klęską. I Jagiełło wycofał się na ziemie polskie.

 

Zamek w Malborku jest jednym z najznakomitszych przykładów średniowiecznej architektury obronno-rezydencyjnej w Europie.

Zamek tradycyjnie dzielony jest na 3 części: Zamek Wysoki, Zamek Średni i Zamek Niski (przedzamcze).