KAMIENNA GŁOWA

Rzecz ta działa się we Wrocławiu... Młoda dziewczyna, córka miejscowego rzemieślnika zakochała się z wzajemnością w jednym z uczniów ojca. Oczywiście Mistrz, nie zgodziłby się nigdy na ślub zakochanych, gdyż chciał by wyszła ona za bogatego człowieka. Wieczorami młodzi wymykali się potajemnie na spotkania. Lecz podczas jednej ze schadzek zauważył ich ojciec dziewczyny, który wracał akurat z miasta. Nazajutrz wezwał młodego czeladnika obiecał rękę córki, jeśli chłopak dorobi się odpowiedniego majątku. Jak sądził całe życie zajmie mu gromadzenie dóbr, a jego córka w tym czasie wyjdzie za innego, bardziej odpowiedniego kandydata. Po kilku latach chłopak wrócił do Wrocławia bogaty. Mieszkańcy donieśli jednak rzemieślnikowi, jak po pijaku w karczmie chwalił się, że wszystko zawdzięcza dzięki rozbojom i nigdy uczciwą pracą rąk nie splamił. Z tego powodu ojciec po raz drugi odmówił ręki swej córki, gdyż nie chciał by wyszła ona za złodzieja. Gniewny młodzian w ataku szału podłożył ogień pod dom niedoszłego teścia, a sam wdrapał się na wieżę chcąc lepiej widzieć swe dzieło. Wyglądał przez małe okienko, aż wtem głowa utknęła mu i nie mógł jej z niego wyciągnąć. Chciał wołać o pomoc, lecz nie zdołał... zamienił się w kamień.

Kamienna głowa znajduje się 15 metrów nad ziemią na południowej wieży Katedry Św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu.

Obecna gotycka budowla poprzedzona została przez trzy wcześniejsze. Pierwsza, wzorowana na architekturze czeskiej, pochodziła prawdopodobnie z lat 983-988.

Wieża jest jednym z najwyższych punktów widokowych miasta udostępnionym turystom.