BISKUP PAWEŁ Z PRZEMANKOWA

Ksiądz Paweł z Przemankowa zły był człowiek i wszystko w Rzeczypospolitej mieszał, przeto też trzykroć był w więzieniu. Jednego czasu będąc u mnichów dominikanów w Krakowie, usłyszał głos z nieba taki: ,,Biada tobie, Pawle niebożę, i lepiej żebyś się był na świat nigdy nie rodził.” Co nie tylko sam słyszał, ale i ci co przy nim byli, których było do 70. Też i mnich jeden jawnie to zeznawał, że widział przed nim wilka, a on się wspiął na przednie nogi mówiąc do niego człowieczym głosem: „Biada tobie biskupie, boś wziął i zabił”; co ludzie rozumieli o owej mniszce ze Skały, co ją był wziął z klasztora i płodząc z nią niecnotę, duszę jej zabił. Zaczem dopiero jął pokutować. I przeto zasię usłyszał taki głos: „Odpuszczone tobie będzie, Pawle, dla twojej skruchy i będzie się już lepiej wszystko działo, a będziesz żyw jeszcze siedem lat.” A Paweł odpowiedział: „Dobrze by mi miłosierdzie Boże uczyniło, by mi tak długo przedłużyło żywota, żebym odpokutował za swe grzechy.” Ten to biskup był przy tym tak myśliwy, iż gdy mszą miewał, tedy psi około niego chodzili i z sokoły przed nim myśliwcy stali. Nawet trafiło się to, że gdy
mu kto z sieci zwierza wybrał, tedy go rohatyną z gniewu przebił.

Paweł z Przemankowa herbu Półkozic zmarł w 1292 roku, pełnił funkcję kanclerza Bolesława V Wstydliwego, następnie został biskupem krakowskim, obrońca praw i przywilejów duchowieństwa krakowskiego. Toczył spór z księciem, później był w opozycji wobec Leszka Czarnego, uwięziony w 1283, za co księcia obłożono klątwą i interdyktem. Uwolniony, zawarł z Leszkiem ugodę i otrzymał ogromne odszkodowanie. Przeciwnik objęcia w 1288 tronu krakowskiego przez Henryka IV Probusa, więziony w 1290. Był stronnikiem Przemysła II, otrzymał od niego wielkie nadania dla biskupstwa krakowskiego. W 1291 zapraszał Wacława II Czeskiego na tron krakowski i odebrał od niego przywilej gwarantujący prawa stanowe.
Znany był z rozwiązłości swego. Z klasztoru w Skale porwał zakonnicę i uwiódł.