O POWSTANIU BIAŁEGOSTOKU

W czasach wielkich polowań na żubry litewski książę Giedymin zapuścił się daleko na południe swych ziem. Noc już prawie była, gdy w końcu ubił zwierza. Kraina ta była mało zasiedlona, a najbliższy zamek w Surażu. Postanowił spędzić noc w zbudowanym naprędce szałasie. Szybko na polanie stanął namiot książęcy. Gdy świta zajmowała się ćwiartowaniem zwierza, Giedymin odpoczywał na łonie przyrody. Strumyk, który tam płynął był dość wartki i czysty w przeciwieństwie do innych cieków w tej okolicy. Pewnie dlatego, że płynął obok wysokiego pagórka, wśród piasków, a nie jak inne strumyki pośród torfów i bagien. - Czysty, biały stok- pomyślał książę. - Można by tu dwór wybudować, a może i wieś założyć... Tak też się stało. Wkrótce nad strumieniem wybudowano dwór pokaźny, kilka lat później wieś, a kilka wieków później miasto duże stanęło Białystok.

Odkrycia archeologiczne świadczą o tym, że pierwsi ludzie osiedlali się na terenach obecnego Białegostoku już w epoce kamiennej.
Kiedy Białystok uzyskał prawa miejskie dokładnie nie wiadomo, ale na pewno przed rokiem 1692, o czym świadczy zapis poczyniony przez miejskiego proboszcza:
Białystok zaczyna się rozwijać. Bezrobocie regularnie spada a zarobki rosną, choć nadal są najniższe w kraju.